مردان خدایی .......

برای جنگ باید گریست...

جنگی که گذشت.

.جنگی که تمام شد....

خوشا آنان که در آن عاشورا و در آن کربلا جان باختند...

شهدا...

شهدا....

شهدایی که با کوله باری از دوستی و محبت اهل بیت(س) در صحرای محشر حضور خواهند یافت...

شهدایی که افسوس میخوردند که ای کاش در صحرای کربلا بودند و از مظلوم کربلا دفاع می کردند....

.و حال یاران جامانده باید چقدر افسوس بخورند.....

خدایا تو بهتر میدانی که بنده ات را چه موقعی از زمین ببری..

.و باز هم رویای همیشگی و افسوسدوری یاران...

.یاران....

یارانی که با شنیدند ندایحی علی خیر العمل کوله بار خود را بستند و راهی شدند....

شهدایی که در شبهای ظلمانی و به آهستگی مهر بندگی خود را برداشته و در دل تاریکی شب عازم دیدار یار شدند.....

و اینگونه است وصف مردان خدایی و اینگونه است وصف رهروان راه حسین(ع)